Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

gregis N C

  • 1 grex

        grex gregis, m    a flock, herd, drove, swarm: pecudes dispulsae sui generis sequuntur greges: greges armentorum: lanigeri, V.: Dux gregis, ram, O.: balantūm, V.: avium, H.: armenta gregesve, O.—Prov.: grex totus in agris Unius scabie cadit, Iu.—A company, society, troop, band, crowd, throng, set, clique: ancillarum, T.: honestissimorum hominum greges: Scribe tui gregis hunc, i. e. your intimates, H.: grege facto inrumpere, in a body, S.: ego forsitan propter multitudinem patronorum in grege adnumerer: indocilis, H.— A company of actors: alius, T.
    * * *
    flock, herd; crowd; company, crew; people/animals assembled; set/faction/class

    Latin-English dictionary > grex

  • 2 grex

    grex, grĕgis, m. ( fem., Lucil. ap. Charis. p. 72 P.; Lucr. 2, 662; Inscr. ap. Maff. Mus. Veron. 127, 4) [Sanscr. root jar-, come together; Gr. ageirô, agora], a flock, herd, drove, swarm (cf.: armentum, jumentum, pecus).
    I.
    Lit., of animals:

    pecudes dispulsae sui generis sequuntur greges,

    Cic. Att. 7, 7, 7; cf.:

    greges armentorum reliquique pecoris,

    id. Phil. 3, 12, 31:

    nobilissimarum equarum,

    id. Verr. 2, 2, 7, § 20:

    asinorum,

    Varr. R. R. 2, 6, 2:

    lanigeri,

    Verg. G. 3, 287:

    vir gregis ipse caper,

    id. E. 7, 7; cf.:

    dux gregis,

    i. e. a bull, Ov. A. A. 1, 326:

    elephantorum,

    Plin. 5, 1, 1, § 5:

    porcorum,

    Juv. 2, 80:

    pavonum,

    Varr. R. R. 3, 6, 2:

    anserum,

    id. ib. 3, 10, 1:

    anatum,

    id. ib. 3, 11, 1:

    avium,

    Hor. Ep. 1, 3, 19.—Opp. to armenta, of small cattle:

    non ego sum pastor, non hic armenta gregesve,

    Ov. M. 1, 513; 4, 635; Tib. 1, 5, 28.—Prov.:

    grex totus in agris Unius scabie cadit,

    Juv. 2, 79. —
    II.
    Transf.
    A.
    Of a number of persons, in a good or bad sense, a company, society, troop, band, crowd.
    1.
    In gen.:

    in hunc igitur gregem P. Sullam ex his honestissimorum hominum gregibus reicietis?

    Cic. Sull. 28, 77:

    amicorum,

    id. Att. 1, 18, 1; cf.:

    scribe tui gregis hunc,

    i. e. receive him into the number of your friends, Hor. Ep. 1, 9, 13:

    philosophorum,

    Cic. de Or. 1, 10, 42:

    ille virorum (of the Fabians),

    Sil. 7, 58:

    Cethegus libertos suos orabat, uti grege facto cum telis ad se irrumperent,

    i. e. in a body, Sall. C. 50, 2; id. J. 58, 3:

    quos respexit rex grege facto venientes,

    Liv. 8, 24, 13:

    ne servi quidem uno grege profugiunt dominos,

    i. e. all together, Curt. 10, 2, 12:

    ego forsitan propter multitudinem patronorum in grege annumerer,

    Cic. Rosc. Am. 32, 89:

    Epicuri de grege porcus,

    Hor. Ep. 1, 4, 16:

    grex contaminatus turpium virorum,

    id. C. 1, 37, 9:

    venalium,

    Plaut. Cist. 4, 2, 67:

    indocilis,

    Hor. Epod. 16, 37:

    cum populum gregibus comitum premit spoliator,

    Juv. 1, 46.—
    2.
    In partic., of players or charioteers, a company, troop, band: si voltis adplaudere hunc gregem et fabulam, Plaut. Ps. 5, 2, 33; id. Cas. prol. 22; Ter. Heaut. prol. 45; id. Phorm. prol. 32; Petr. 80; Inscr. Grut. 1024, 5; Inscr. ap. Marin. Frat. Arv. p. 257.—
    B.
    Of things (very rare):

    virgarum,

    a bundle of rods, Plaut. Ps. 1, 3, 99.

    Lewis & Short latin dictionary > grex

  • 3 dux

    dux, dŭcis, com. [duco], a leader, conductor, guide (for syn. cf.: imperator, ductor, tyrannus, rex, princeps, praetor, auctor).
    I.
    In gen.:

    illis non ducem locorum, non exploratorem fuisse,

    Liv. 9, 5, 7; cf.

    itineris,

    Curt. 5, 4:

    itinerum,

    Caes. B. G. 6, 17, 1:

    regendae civitatis (with auctor publici consilii),

    Cic. de Or. 3, 17, 63:

    dux isti quondam et magister ad despoliandum Dianae templum fuit,

    id. Verr. 2, 3, 21:

    nil desperandum Teucro duce et auspice Teucro,

    Hor. C. 1, 7, 27:

    tu dux et comes es,

    Ov. Tr. 4, 10, 119; id. P. 4, 12, 23 et saep. —In the fem., Cic. Fin. 1, 21, 71; id. Lael. 5, 19; id. Div. 2, 40; id. Tusc. 1, 12, 27; Verg. A. 1, 364; Ov. M. 3, 12; 14, 121 et saep.—
    II.
    In partic., in milit. lang., a leader, commander, general-in-chief.
    A.
    Prop., Caes. B. G. 1, 13, 2; 2, 23, 4 (with qui summam imperii tenebat); 3, 18, 7;

    3, 23, 3 et saep.—Prov.: ducis in consilio posita est virtus militum,

    Pub. Syr. 136 (Rib.). Also a lieutenant-general, general of division (cf. duco, I. B. 5. b., and imperator), as opp. to the imperator, Caes. B. G. 3, 21, 1; Cic. Off. 3, 26, 99; id. Fl. 12, 27; Tac. H. 3, 37 al.—
    B.
    Transf. beyond the milit. sphere, a leader, chief, head:

    dux regit examen,

    Hor. Ep. 1, 9, 23; cf.

    gregis, i. e. aries,

    Ov. M. 5, 327; 7, 311; so,

    pecoris,

    Tib. 2, 1, 58;

    but dux gregis = pastor,

    id. 1, 10, 10:

    armenti, i. e. taurus,

    Ov. M. 8, 884;

    of the head of a sect of philosophers,

    Lucr. 1, 638; cf. Quint. 5, 13, 59; Hor. Ep. 1, 1, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > dux

  • 4 caper

        caper, prī, m    a he-goat, goat: vir gregis, V., H.: bicornis, O.—The odor of the arm-pits: trux, O., Ct., H.—A wild goat, O.
    * * *
    he-goat, billy-goat; goatish/armpit smell; star in Auriga (L+S); grunting fish

    Latin-English dictionary > caper

  • 5 cōnītor

        cōnītor (not conn-), nīsus or nīxus, ī    [com- + nitor], dep., to put forth all one's strength, make an effort, strive, struggle, endeavor: omnes conisi hostem avertunt, L.: valido corpore: dextrā, V.: omnibus copiis, L.: uno animo invadere hostem, L.: sese ut erigant.—To press upon, press toward, struggle toward, strive to reach: summā in iugum virtute, Cs.: in unum locum, L.—To labor, be in labor: Spem gregis conixa reliquit, V.—Fig., to endeavor, struggle: ut omnes intellegant: ratio conixa per se, putting forth her own energy: ad convincendum eum, Ta.: omnibus copiis, L.
    * * *
    I
    coniti, conisus sum V DEP
    strain, strive (physically); put forth; endeavor eagerly; struggle (to reach)
    II
    coniti, conixus sum V DEP
    strain, strive (physically); put forth; endeavor eagerly; struggle (to reach)

    Latin-English dictionary > cōnītor

  • 6 custōs

        custōs ōdis, m and f    [SCV-], a guard, watch, preserver, keeper, overseer, protector, defender, attendant: corporis, a body-guard, L.: nostri, Cs.: portae: pontis, N.: cum custodibus venire, under guard, S.: gregis, V.: pecuniae quam regni melior, L.: puellae, O.: custos Quoi commendavi filium, tutor, T.: custodis eges, a guardian, H.: Virtutis, H.: dei custodes urbis: rerum Caesar, H.—Of dogs, V.: finīs custode tueri, outposts, V. —A keeper of the ballot-box, inspector (in charge of the voting-tablets): tabellarum: tribūs nullo custode sortitus.—A watch, spy: Dumnorigi custodes ponit, ut, etc., Cs.: custodem Tullio me apponite: num nam hic relictu's custos, Nequis clam curset, etc., T.—A jailer, keeper: praefectus custodum, chief jailer, N.: te sub custode tenebo, H.—Fig., a keeper, guardian: dignitatis (fortitudo): sapientia totius hominis.—A receptacle, safe, holder: eburnea Telorum, quiver, O.: turis, an incense-box, O.
    * * *
    guard; sentry/watch; guardian/protector/keeper; doorkeeper/watchman/janitor; jailer, warden; poll watcher; spy; garrison; container; replacement vine shoot

    Latin-English dictionary > custōs

  • 7 pater

        pater tris, m    [1 PA-], a father, sire: Tuus hercle vero et animo et naturā pater, T.: patre certo nasci: captivā natus, patre nullo, matre servā, i. e. by an unknown father, L.—Of a fosterfather, T.—Poet.: Rexque patrem vicit, i. e. paternal love, O.—Rarely of animals: virque paterque gregis, O.—In the phrase, pater familias or pater familiae, the head of the household, father of a family, householder ; see familia.— Plur, fathers, forefathers, ancestors, progenitors: patrum nostrorum aetas: apud patres nostros.—As a title of reverence or respect: ipse pater Fulmina molitur dextrā, i. e. Jupiter, V.: Lemnius, i. e. Vulcan, V.: Lenaeus, i. e. Bacchus, V.: pater Silvane, H.: Tiberine, L.: pater Aeneas, V.: vel aetate vel curae similitudine patres adpellabantur (senatores), S.: patres ab honore appellati, L.: Zeno, pater Stoicorum: Herodotus historiae: cenae, host, H.: esuritionum (of a starving pauper), Ct.—In the phrase, pater patriae, father of his country: quem patrem patriae nominarant: Roma patrem patriae Ciceronem libera dixit, Iu.—For the phrase, pater patratus, see patratus.—For the phrase, patres conscripti, see conscriptus.
    * * *

    pater familias, patris familias -- head of family/household

    Latin-English dictionary > pater

  • 8 scrībō

        scrībō scrīpsī, scrīptus, ere    [SCARP-], to scratch, grave, engrave, draw: quamque lineam: columna litteris scripta, inscribed, Cu.: scripto radiat Germanicus auro, Iu.: mihi Scripta illa dicta sunt in animo Chrysidis, graven, T.— To write: cum HS XXX scripta essent pro HS CCC: erat scriptum ipsius manu: suā manu scripsit, L.: Scripta ‘soror’ fuerat, O.— To write, write out, compose, draw up, produce: quo nemo in scribendo praestantior fuit: ad scribendum animum appulit, T.: Sumite materiem vestris, qui scribitis, aequam Viribus, H.: Denique nec video de tot scribentibus unum, O.: Graecam historiam: librum de rebus rusticis: in Catone Maiore, qui est scriptus ad te de senectute: defensionem causae suae: notas, O.: carmina, H.: epistulis tuis perdiligenter scriptis: litteras, quas ad Pompeium scripsi, tibi misi.— To draw up, draught, formulate, prepare, execute: urbana militia respondendi scribendi, i. e. of drawing legal instruments: testamenta: leges: senatūs consulto scribendo Lamiam adfuisse, i. e. to have been a party to, etc.: ponor ad scribendum, i. e. my signature is added: ad scribendum amicitiae foedus adduci, to conclude, L.— To write, write of, describe, tell in writing: scriptam attulerat sententiam: tibi formam et situm agri, describe, H.: bellum, L.: Quis Martem Digne scripserit, who could depict, H.: cum auctor pugnae se Cossum consulem scripserit, called himself (in the inscription), L.: Scriberis Vario fortis et hostium Victor, H.— To write, communicate, say in writing, tell in a letter: tu si, ut scribis, Kal. Iun. Romā profectus es, etc.: nihil habeo, quod ad te scribam, scribo tamen, non ut te delectem, etc.: consules Fulvio, ut exercitum ad Clusium admoveant, scribunt, L.: erat scriptum ipsius manu senatui, sese, etc.: scripsit ut heredes iurarent, etc.: Scipioni scribendum, ne bellum remitteret, L.: scribit Labieno, ad finīs Nerviorum veniat, Cs.: Romae quod scribis sileri, ita putabam: Graeceius ad me scripsit, C. Cassium sibi scripsisse, homines comparari, qui, etc.: erat scriptum, sese facturum esse, etc.: nec scribis, quam ad diem te exspectemus: scribe ad nos, quid agas.— Of troops, to enlist, enroll, levy, recruit, draft: milites, S.: exercitui supplementum, S.: scribebantur quattuor fere legiones quinis milibus peditum, L.: Albam in Aequos sex milia colonorum scripta, enrolled to be sent, L.: Scribe tui gregis hunc, enroll him in your retinue, H.— To name in a will, appoint by testament, designate, constitute: illum heredem et me scripserat: in testamento Ptolemaei patris heredes erant scripti, etc., Cs.: quis pauper scribitur heres? Iu.: illum tutorem liberis suis, appoint guardian by will.—To order a payment, draw a check for: Scribe decem a Nerio, draw on Nerius for ten (thousand sesterces), H.
    * * *
    scribere, scripsi, scriptus V
    write; compose

    Latin-English dictionary > scrībō

  • 9 subolēs

        subolēs (not sobo-), is, f    [sub+1 OL-], a sprout, shoot ; hence, fig., offspring, progeny, posterity, issue, stock, race, lineage: censores populi suboles, familias censento: propaganda (est tibi) suboles: priori Dissimilis populo, O.: Cara deum, V.: patris matura, L.: stirpis, L.: Diva (Lucina), producas subolem, H.: Romae suboles, race, H.: gregis, H.: de te suscepta, V.
    * * *
    shoot, sucker; race; offspring; progeny

    Latin-English dictionary > subolēs

  • 10 vir

        vir virī, gen plur. virōrum (poet. also virūm, Ct., V., O.), m    a male person, adult male, man (opp. mulier, femina): virum me natum vellem, T.: Deque viro factus (mirabile!) femina, O.: clari viri: consularis: turpissimus, S.: nefandus, V.: hoc pueri possunt, viri non potuerunt?: pueroque viroque, O.—In war, a man, soldier: vir unus cum viro congrediendo, etc., L.—With emphasis for a pronoun of reference: fletusque et conploratio fregere tandem virum, L.: gratiā viri permotus flexit animum, S.—Repeated distributively, each one... another, man... man: vir cum viro congrediaris, L.: legitque virum vir, singled out (for attack), V.: cum vir virum legisset, i. e. a companion in battle, L.— Plur, human beings: flumina simul pecudesque virosque rapiunt, O.; opp. Caelicolae, V.—A man, husband: quid viro meo respondebo Misera? T.: vir matris: angebatur Tullia nihil materiae in viro esse, etc., L.: Et uxor et vir, H.: Imminet exitio vir coniugis, O.—Of animals, the male, mate: Vir gregis ipse caper, V. —A man, man of courage, worthy man: tulit dolorem, ut vir; et, ut homo, etc.: tum viro et gubernatore opus est, L.: si quid in Flacco viri est, Non feret, H.— Plur, foot-soldiers, infantry: ripam equites virique obtinentes, L.—Manhood, virility: membra sine viro, Ct.
    * * *
    man; husband; hero; person of courage, honor, and nobility

    Latin-English dictionary > vir

  • 11 adscribo

    a-scrībo ( ads-, Baiter, Halm, Weissenb., K. and H.; as-, Kayser), psi, ptum, 3, v. a., to annex by writing, to add to a writing (syn.: annumero, addo, insero, attribuo, tribuo).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., constr. absol. or with dat., in with acc. or abl.
    a.
    Absol.:

    non solum illud perscribunt, quod tum prohibiti sunt, sed etiam causam ascribunt cur etc.,

    Cic. Verr. 2, 1, 35:

    illud minime auguris, quod adscripsit, ob eam causam, etc.,

    id. Div. 1, 16, 29.—
    b.
    With dat.:

    Terentia salutem tibi plurimam adscribit,

    Cic. Att. 1, 5 fin.:

    coheredem sibi libertum ejus adscriptum,

    Suet. Vit. 14.—
    c.
    With in with acc. or abl.: hoc tibi respondeo: ascripsisse eundem Sullam in eandem legem: si quid, etc.: nam nisi esset, hoc in omnibus legibus non ascriberetur, Cic. Caecin. 33, 95 (B. and K., in eādem lege):

    antiquior dies in tuis adscripta litteris,

    id. ad Q. Fr. 3, 1, 3:

    in alterā epistulā diem non adscribis,

    do not add the date, id. Att. 3, 23:

    nomen suum in albo profitentium citharoedorum jussit adscribi,

    Suet. Ner. 21; id. Tib. 51 al.—Esp. freq. of superscriptions and inscriptions:

    Recita epistulam. TIMARCHIDES VERRIS ACCENSVS APRONIO. Jam hoc quidem non reprehendo, quod ascribit ACCENSVS,

    Cic. Verr. 2, 3, 66:

    non credo ascripturum esse magno,

    id. Agr. 2, 20:

    novo si marmori adscripserunt Praxitelem suo,

    Phaedr. 5, prol. 6:

    tumulo publice exstructo adscripserant, pro libertate eos occubuisse,

    Suet. Aug. 12 fin.:

    ut qui statuarum titulis pronepotem se Q. Catuli Capitolini semper adscripserit,

    id. Galb. 2; id. Ner. 45; id. Aug. 70.—
    B.
    Trop.
    1.
    To impute, ascribe, attribute to one the cause of something:

    hoc incommodum Scipioni ascribendum videtur,

    Cic. Inv. 1, 49:

    panaces diis inventoribus adscriptum,

    Plin. 25, 4, 11, § 30; Claud. Laud. Stil. 2, 81;

    and (per hypallagen, cf. Rudd. II. p. 393): cur autem ascribimus illum his lacrimis (instead of illi has lacrimas),

    id. Rapt. Pros. 3, 419; cf. id. Idyll. 6, 81:

    nomini meo adscribatur victoria,

    Vulg. 2 Reg. 12, 28.—
    2.
    To place to one's credit, i. e. to settle, fix, designate, appoint:

    eidem (servo) adscripsisse legatum,

    bequeathed to him, Plin. Ep. 4, 10.— Poet.:

    culpam lues, olim cum adscriptus venerit poenae dies,

    Phaedr. 4, 11, 8.—
    3.
    Adscribere sibi aliquid, to apply, refer something to one's self:

    qui facere quae non possunt, verbis elevant, Adscribere hoc debebunt exemplum sibi,

    Phaedr. 4, 3, 6.—
    II.
    A.. Esp., t. t., to enroll, enter in a list ( as citizen, soldier, colonist, etc.):

    ascribi se in eam civitatem voluit,

    to be entered, received as a citizen, Cic. Arch. 4:

    si qui foederatis civitatibus ascripti fuissent,

    id. ib.:

    urbanae militiae adscribebatur,

    Tac. H. 2, 94:

    adscribantur ex Judaeis in exercitu regis ad triginta milia virorum,

    Vulg. 1 Macc. 10, 36: adscripti dicebantur qui in colonias nomina dedissent, ut essent coloni, Paul. ex Fest. p. 13 Müll.:

    colonos Venusiam adscripserunt,

    Liv. 31, 49; so id. 32, 7; 33, 24; 34, 42;

    35, 9 al.: coloniam deduxit adscriptis veteranis,

    Suet. Ner. 9;

    so also of ambassadors,

    Phaedr. 4, 17, 16.—
    B.
    Trop.
    1.
    To reckon or number in a class, include among:

    adscripsit Liber Satyris poëtas,

    Hor. Ep. 1, 19, 4 (cf. id. ib. 1, 9, 13:

    scribe tui gregis hunc): aliquem ordinibus deorum,

    id. C. 3, 3, 35:

    nationes Germanis an Sarmatis adscribam, dubito,

    Tac. G. 46:

    aliquem antiquis temporibus,

    id. Or. 17.—
    2.
    To add or join to:

    ad hoc genus ascribamus etiam narrationes apologorum,

    Cic. de Or. 2, 66, 264:

    admiratus eorum fidem tyrannus petivit, ut se ad amicitiam tertium adscriberent,

    id. Off. 3, 10, 45; so id. Tusc. 5, 22, 63; id. ad Q. Fr. 1, 1, 5:

    tu vero ascribe me in talem numerum,

    id. Phil. 2, 13:

    suae alicujus sententiam,

    id. Opt. Gen. 6:

    unus A. Gabinius belli maritimi Cn. Pompeio socius ascribitur, i. e. additur,

    id. Imp. Pomp. 19 fin. —Hence also of attributes of a deity:

    Jovi aquila adscribitur,

    is ascribed, Plin. 10, 5, 6, § 18.

    Lewis & Short latin dictionary > adscribo

  • 12 aequaevus

    aequaevus, a, um, adj. [aequus-aevum], of equal age, just as old, coeval (in gen. only poet.;

    esp. freq. in Claudian): amicus,

    Verg. A. 5. 452; so id. ib. 2, 561:

    aequaevi gregis,

    Sen. Agam. 673:

    majestas,

    Claud. IV. Cons. Hon. 121:

    urbs aequaeva polo,

    id. Bell. Get. 54 et saep.—In prose:

    lotos aequaeva Urbi intellegitur,

    Plin. 16, 44, 86, § 236: auditor, Suet. Vit. Pers.

    Lewis & Short latin dictionary > aequaevus

  • 13 Agonalis

    Ăgōnālis, e, adj., pertaining to the Agonalia (cf. preced. art.): dies Agonales, per quos rex in regiā arietem immolat;

    dicti ab Agone (the leader, the chief), eo quod interrogatur a principe civitatis et princeps gregis immolatur,

    Varr. L. L. 6, § 12 Müll.:

    Janus Agonali luce piandus erit,

    Ov. F. 1, 318.

    Lewis & Short latin dictionary > Agonalis

  • 14 ascribo

    a-scrībo ( ads-, Baiter, Halm, Weissenb., K. and H.; as-, Kayser), psi, ptum, 3, v. a., to annex by writing, to add to a writing (syn.: annumero, addo, insero, attribuo, tribuo).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., constr. absol. or with dat., in with acc. or abl.
    a.
    Absol.:

    non solum illud perscribunt, quod tum prohibiti sunt, sed etiam causam ascribunt cur etc.,

    Cic. Verr. 2, 1, 35:

    illud minime auguris, quod adscripsit, ob eam causam, etc.,

    id. Div. 1, 16, 29.—
    b.
    With dat.:

    Terentia salutem tibi plurimam adscribit,

    Cic. Att. 1, 5 fin.:

    coheredem sibi libertum ejus adscriptum,

    Suet. Vit. 14.—
    c.
    With in with acc. or abl.: hoc tibi respondeo: ascripsisse eundem Sullam in eandem legem: si quid, etc.: nam nisi esset, hoc in omnibus legibus non ascriberetur, Cic. Caecin. 33, 95 (B. and K., in eādem lege):

    antiquior dies in tuis adscripta litteris,

    id. ad Q. Fr. 3, 1, 3:

    in alterā epistulā diem non adscribis,

    do not add the date, id. Att. 3, 23:

    nomen suum in albo profitentium citharoedorum jussit adscribi,

    Suet. Ner. 21; id. Tib. 51 al.—Esp. freq. of superscriptions and inscriptions:

    Recita epistulam. TIMARCHIDES VERRIS ACCENSVS APRONIO. Jam hoc quidem non reprehendo, quod ascribit ACCENSVS,

    Cic. Verr. 2, 3, 66:

    non credo ascripturum esse magno,

    id. Agr. 2, 20:

    novo si marmori adscripserunt Praxitelem suo,

    Phaedr. 5, prol. 6:

    tumulo publice exstructo adscripserant, pro libertate eos occubuisse,

    Suet. Aug. 12 fin.:

    ut qui statuarum titulis pronepotem se Q. Catuli Capitolini semper adscripserit,

    id. Galb. 2; id. Ner. 45; id. Aug. 70.—
    B.
    Trop.
    1.
    To impute, ascribe, attribute to one the cause of something:

    hoc incommodum Scipioni ascribendum videtur,

    Cic. Inv. 1, 49:

    panaces diis inventoribus adscriptum,

    Plin. 25, 4, 11, § 30; Claud. Laud. Stil. 2, 81;

    and (per hypallagen, cf. Rudd. II. p. 393): cur autem ascribimus illum his lacrimis (instead of illi has lacrimas),

    id. Rapt. Pros. 3, 419; cf. id. Idyll. 6, 81:

    nomini meo adscribatur victoria,

    Vulg. 2 Reg. 12, 28.—
    2.
    To place to one's credit, i. e. to settle, fix, designate, appoint:

    eidem (servo) adscripsisse legatum,

    bequeathed to him, Plin. Ep. 4, 10.— Poet.:

    culpam lues, olim cum adscriptus venerit poenae dies,

    Phaedr. 4, 11, 8.—
    3.
    Adscribere sibi aliquid, to apply, refer something to one's self:

    qui facere quae non possunt, verbis elevant, Adscribere hoc debebunt exemplum sibi,

    Phaedr. 4, 3, 6.—
    II.
    A.. Esp., t. t., to enroll, enter in a list ( as citizen, soldier, colonist, etc.):

    ascribi se in eam civitatem voluit,

    to be entered, received as a citizen, Cic. Arch. 4:

    si qui foederatis civitatibus ascripti fuissent,

    id. ib.:

    urbanae militiae adscribebatur,

    Tac. H. 2, 94:

    adscribantur ex Judaeis in exercitu regis ad triginta milia virorum,

    Vulg. 1 Macc. 10, 36: adscripti dicebantur qui in colonias nomina dedissent, ut essent coloni, Paul. ex Fest. p. 13 Müll.:

    colonos Venusiam adscripserunt,

    Liv. 31, 49; so id. 32, 7; 33, 24; 34, 42;

    35, 9 al.: coloniam deduxit adscriptis veteranis,

    Suet. Ner. 9;

    so also of ambassadors,

    Phaedr. 4, 17, 16.—
    B.
    Trop.
    1.
    To reckon or number in a class, include among:

    adscripsit Liber Satyris poëtas,

    Hor. Ep. 1, 19, 4 (cf. id. ib. 1, 9, 13:

    scribe tui gregis hunc): aliquem ordinibus deorum,

    id. C. 3, 3, 35:

    nationes Germanis an Sarmatis adscribam, dubito,

    Tac. G. 46:

    aliquem antiquis temporibus,

    id. Or. 17.—
    2.
    To add or join to:

    ad hoc genus ascribamus etiam narrationes apologorum,

    Cic. de Or. 2, 66, 264:

    admiratus eorum fidem tyrannus petivit, ut se ad amicitiam tertium adscriberent,

    id. Off. 3, 10, 45; so id. Tusc. 5, 22, 63; id. ad Q. Fr. 1, 1, 5:

    tu vero ascribe me in talem numerum,

    id. Phil. 2, 13:

    suae alicujus sententiam,

    id. Opt. Gen. 6:

    unus A. Gabinius belli maritimi Cn. Pompeio socius ascribitur, i. e. additur,

    id. Imp. Pomp. 19 fin. —Hence also of attributes of a deity:

    Jovi aquila adscribitur,

    is ascribed, Plin. 10, 5, 6, § 18.

    Lewis & Short latin dictionary > ascribo

  • 15 congrex

    con-grex, grĕgis, adj. (post-class.).
    I.
    Of the same herd or flock:

    equinis armentis,

    App. M. 7, p. 194, 41:

    aves,

    Sol. 2 dub. (al. congregatae).—Hence,
    II.
    In gen., collected in flocks or multitudes:

    catervas, Auct. Pervig. Ven. 43: vulgo,

    Aus. Ep. 10, 21.—With dat.:

    comessationibus,

    Tert. Poen. 11.—
    B.
    Trop., close, intimate: aliquem congrege nexu tenere, Prud. contra Symm. 2, 634.

    Lewis & Short latin dictionary > congrex

  • 16 conitor

    cō-nītor (less correctly con-nītor; cf.

    Ritschl, Opusc. II. 448 sq.), nisus or nix us (conisus,

    Plaut. Mil. 1, 1, 29; Liv. 1, 33, 5; 3, 63, 4 et saep.; Val. Max. 2, 7, 2; Ser. Ep. 94, 31; Val. Fl. 3, 193; Sil. 2, 629; Tac. A. 11, 31; 15, 42 al.:

    conixus,

    Cic. Tusc. 2, 21, 47 B. and K.; id. N. D. 2, 43, 110; Lucr. 2, 160; Verg. E. 1, 15; id. A. 5, 264 et saep.; Liv. 3, 70, 5 al.; Plin. 8, 8, 8, § 26; Sil. 9, 379; Tac. H. 4, 53; Gell. 15, 16, 4), 3, v. dep. ( inf. conitier, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44; cf. Trag. Rel. p. 284 Rib.), to put forth all one's strength, strive, struggle, endeavor.
    I.
    Lit., of physical exertion.
    A.
    In gen.
    a.
    Absol. or with abl. of means:

    pol si quidem Conisus esses, per corium, per viscera Perque os elephanti transmineret bracchium,

    Plaut. Mil. 1, 1, 29: dein ejus germanum cornibus conitier, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44 (Trag. Praet. v. 23 Rib.):

    corniger est valido conixus corpore taurus,

    Cic. N. D. 2, 43, 110; cf.:

    atque genu flexo Taurus conititur ingens,

    id. Arat. 290 (536):

    illam famuli ferebant, conixi umeris,

    Verg. A. 5, 264:

    dextrā,

    id. ib. 5, 642:

    fert ingens toto conixus corpore saxum,

    id. ib. 10, 127:

    adversis Conixi incurrunt hastis,

    id. ib. 11, 613:

    undique omnes conisi hostem avertunt,

    Liv. 3, 63, 4; 35, 5, 12:

    omnibus copiis conisus Ancus,

    id. 1, 33, 5:

    tres juvenes conixi arborem unam evellebant,

    id. 33, 5, 7; 41, 4, 2:

    Antiochus omnibus regni viribus conixus,

    id. 33, 19, 9:

    ni equestre proelium conixi omni vi perficerent,

    id. 3, 70, 5:

    totis conisus viribus,

    Val. Fl. 3, 193:

    si coniterentur (mulae),

    Dig. 9, 2, 52, § 2.—
    b.
    With inf.:

    coniterentur modo uno animo omnes invadere hostem,

    Liv. 9, 31, 12 Weissenb. ad loc.:

    inligare conisa est,

    Tac. A. 15, 51; Dig. 23, 3, 9, § 3.—
    c.
    With ut:

    (parvi) conituntur sese ut erigant,

    Cic. Fin. 5, 15, 42.—
    d.
    With ad and acc.:

    ut rursus ad surgendum coniti non possent,

    Curt. 7, 3, 13:

    ceteris ad convincendum eum conisis,

    Tac. A. 15, 66:

    omnibus imperii nervis ad revocandam pristinae disciplinam militiae conisus est,

    Val. Max. 2, 7, 2.—
    B.
    Esp.,
    1.
    To press upon, press toward, struggle toward, strive to reach; with in and acc. of place:

    equitatus summum in jugum virtute conititur,

    Caes. B. C. 1, 46:

    in unum locum,

    Liv. 31, 21, 10:

    praealtam in arborem,

    Tac. A. 11, 31.—So poet., of a weapon:

    in hastam,

    Sil. 10, 252.—Of things:

    in quem coepere locum conixa feruntur (primordia rerum),

    Lucr. 2, 160.—
    2.
    To struggle in giving birth, to labor (cf. enitor):

    spem gregis, ah! silice in nudā conixa reliquit,

    Verg. E. 1, 15. —
    II.
    Trop., of mental effort, etc.:

    praesto est domina omnium et regina, ratio, quae conixa per se et progressa longius, fit perfecta virtus,

    putting forth her own energy, Cic. Tusc. 2, 21, 47:

    quantum coniti animo potes,

    id. Off. 3, 2, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > conitor

  • 17 curator

    cūrātor (old orthog. COERATOR, v. the foll.), ōris, m. [id.], he who cares for or takes charge of a thing, a manager, overseer, superintendent, keeper.
    I.
    In gen.:

    ludorum,

    Plaut. Poen. prol. 36:

    suntoque aediles coeratores urbis annonae ludorumque solemnium,

    Cic. Leg. 3, 3, 6:

    viae Flaminiae,

    id. Att. 1, 1, 2:

    aviarii,

    a bird-keeper, Varr. R. R. 3, 5, 5; cf.

    apum,

    Col. 9, 9, 1:

    pavonini gregis,

    id. 8, 11, 2;

    and gallinarius,

    Varr. R. R. 3, 9, 7:

    fidus negotiorum,

    Sall. J. 71, 3:

    munerum ac venationum,

    Suet. Calig. 27:

    restituendae Campaniae,

    id. Tit. 8:

    restituendi Capitolii,

    Gell. 2, 10, 2 et saep.:

    muris reficiendis,

    Cic. Opt. Gen. 7, 19:

    legibus agrariis,

    id. Agr. 2, 7, 17:

    curator, qui statuis faciundis praeesset,

    id. Verr. 2, 2, 59, § 144:

    reipublicae,

    Sall. J. 110, 6:

    urbis,

    Amm. 14, 7, 17.—
    II.
    In partic., a legal t. t., a guardian, curator, trustee (of a minor, an imbecile, an absent person, etc.), Gai Inst. 1, 200; Dig. libb. 26 et 27; Hor. Ep. 1, 1, 102; Sen. Contr. 1, 2; Quint. 7, 4, 11; Jul. Cap. Vit. M. Aur. 10 et saep.; v. Dict. of Antiq.

    Lewis & Short latin dictionary > curator

  • 18 custos

    custos, ōdis, comm. [root sku-, to cover, hide, etc.; cf. scutum, keuthô, Germ. Haut, Haus, Corss. Ausspr. I. p. 353], a guard, watch, preserver, keeper, overseer, protector, defender, attendant, etc., protectress, etc., in a friendly or hostile sense (freq. and class.).
    I.
    In gen.
    A.
    Of living beings.
    1.
    In gen.: antiqua erilis fida custos corporis, Enn. Med. ap. Non. p. 39, 2 (Trag. Rel. v. 289 Vahl.); cf. in masc.:

    corporis,

    a body-guard, Liv. 24, 7, 4; so plur., Nep. Dat. 9, 3; Suet. Calig. 55 al.:

    Commium cum equitatu custodis loco relinquit,

    Caes. B. G. 6, 6 fin.:

    cum vigillis custodibusque nostris colloqui,

    id. B. C. 1, 22 init.:

    portae,

    Cic. Cat. 2, 12, 27:

    fani,

    id. Verr. 2, 4, 43, § 94. custos defensorque provinciae, id. ib. 2, 5, 6, §

    12: pontis,

    Nep. Milt. 3, 1:

    patrimonii,

    Quint. 4, 2, 73:

    hortorum,

    Suet. Calig. 59:

    gregis,

    Verg. E. 10, 36:

    pecuniae regiae,

    Curt. 5, 1, 20: ipse pecuniae quam regni melior custos, Liv 44, 26, 12: rei publicae custos senatus, Cic. Sest. 65, 137:

    templorum,

    id. Dom. 55, 141:

    custos ac vindex cupiditatum,

    id. Agr. 2, 9, 24:

    salutis suae,

    Quint. 5, 11, 8; Curt. 3, 6, 1; Tac. A. 3, 14 et saep.:

    his discipulis privos custodes dabo,

    Plaut. Ps. 3, 2, 76; so of teachers of youth, id. ib. 4, 3, 19; Ter. Phorm. 2, 1, 57; Hor. S. 1, 4, 118; id. A. P. 161; 239:

    virtutis (ego) verae custos rigidusque satelles,

    id. Ep. 1, 1, 17.—Freq. of the gods, etc.:

    dei custodes et conservatores hujus urbis,

    Cic. Sest. 24, 53; cf.:

    custodi Jovi,

    Suet. Dom. 5:

    montium custos Diana,

    Hor. C. 3, 22, 1:

    rerum Caesar,

    id. ib. 4, 15, 17: multae tibi tum officient res, Custodes, etc., i. e. attendants of women, eunuchs, etc., id. S. 1, 2, 98 Heind.—Of dogs, Verg. G. 3, 406; Col. 7, 12;

    so of Cerberus,

    Verg. A. 6, 424 al., and of the constellation Bootes, Arktophulax, Vitr. 9, 4, 1: armorum, the officer in charge of the arms in an army or fleet, Dig. 49, 16, 14, § 1; Inscr. Orell. 3630 al.—
    2.
    In civil affairs, t. t., a man who took charge of the vessel into which voting tablets were put (in order to prevent false suffrages), Varr. R. R. 3, 5, 18; Cic. Agr. 2, 9, 22; id. Red. Sen. 7, 17.—
    B.
    Of inanimate subjects.
    1.
    Of abstract subjects:

    natura Ipsaque corporis est custos et causa salutis,

    Lucr. 3, 324:

    haec custos dignitatis (fortitudo),

    Cic. Tusc. 2, 14, 33:

    sapientia custos et procuratrix totius hominis,

    id. Fin. 4, 7, 17; id. Off. 2, 7, 23:

    leges diligentissimae pudoris custodes,

    Quint. 8, 5, 19 al. —
    2.
    Of receptacles, safes, e. g. of a quiver:

    eburnea Telorum custos,

    Ov. M. 8, 320; of an incense-box:

    turis,

    id. ib. 13, 703; and in husbandry, the stump of an amputated vine-branch, i. q. resex, pollex, praesidiarius or subsidiarius palmes, Col. 4, 21, 3.—
    II.
    In a hostile sense.
    A.
    In gen., a watch, spy:

    Dumnorigi custodes ponit, ut, quae agat, quibuscum loquatur, scire possit,

    Caes. B. G. 1, 20 fin.:

    custodem, inquit, Tullio me apponite. Quid, mihi quam multis custodibus opus erit, etc.,

    Cic. Div. in Caecil. 16, 51; id. Verr. 2, 5, 25, § 63; Caes. B. G. 1, 20 fin.:

    num nam hic relictu's custos, Nequis, etc.,

    Ter. Eun. 2, 2, 55; cf. v. 59; Curt. 5, 11, 2; Suet. Tib. 12 al.—
    B.
    Esp., a jailer, keeper:

    carceris,

    Plaut. Mil. 2, 2, 57; Nep. Eum. 11, 1; id. Alcib. 4, 4:

    quem ex Mauritania rex proditionis insimulatum cum custodibus miserat,

    Sall. H. 2, 25 Dietsch:

    te sub custode tenebo,

    Hor. Ep. 1, 16, 77; Tac. A. 2, 68; 3, 28; 4, 60 al.

    Lewis & Short latin dictionary > custos

  • 19 deerro

    dĕ-erro (in the poets dissyllabic, Lucr. 1, 711; Verg. E. 7, 7 al.), āvi, ātum, 1, v. n., to wander away, stray, go astray, go the wrong way, lose one's way (rare, but class.).
    I.
    Lit.:

    deerrare a patre,

    Plaut. Men. 5, 9, 54 (for which aberrare a patre, id. ib. prol. 31): qui in itinere deerravissent, * Cic. Ac. Fragm. ap. Lact. 6, 24;

    for which itinere,

    Quint. 10, 3, 29: vir gregis ipse caper deerraverat, * Verg. E. 7, 7:

    equi deerantes via,

    Sen. Hippol. 1070.—
    b.
    Of inanimate subjects, Lucr. 3, 873:

    jaculantium ictus deerraturos negant,

    Plin. 28, 8, 27, § 100:

    si potus cibusve in alienum deerravit tramitem,

    id. 11, 37, 66, § 176.—
    II.
    Trop., to err, stray, deviate:

    magnopere a vero,

    Lucr. 1, 712:

    ab eo quod coeperimus exponere,

    Auct. Her. 1, 9, 14:

    verbis,

    Quint. 12, 10, 64:

    significatione,

    id. 1, 5, 46:

    quia sors deerrabat ad parum idoneos,

    fell upon improper persons, Tac. A. 13, 29.— Pass. impers.:

    ubi semel recto deerratum est,

    Vell. 2, 3 fin.—Absol.:

    multos enim deerrasse memoria prodidit,

    Col. 1, 4, 6; Quint. 11, 2, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > deerro

  • 20 illapsus

    1.
    illapsus ( inl-), a, um, Part., from illabor.
    2.
    illapsus ( inl-), ūs, m. [illabor], a falling, gliding, or flowing in:

    umoris illapsus atque exitus,

    Col. 2, 2, 11:

    serpentino illapsu,

    Ambros. Ep. 6, 42:

    gregis illapsu fremebundo territus,

    Sil. 3, 463.

    Lewis & Short latin dictionary > illapsus

См. также в других словарях:

  • Pascendi Dominici gregis — Saltar a navegación, búsqueda Pascendi Dominici gregis es una carta encíclica papal promulgado por San Pío X el 8 de septiembre de 1907. El Papa condenó el Modernismo teológico, y toda una serie de principios relativos a la evolución dogmática… …   Wikipedia Español

  • Universi Dominici Gregis — (лат. Вселенская паства Господня) апостольская конституция Римско католической Церкви, изданная папой римским Иоанном Павлом II 22 февраля 1996 года. Она заменила апостольскую конституцию 1975 года папы римского Павла VI Romano Pontifici… …   Википедия

  • Universi Dominici Gregis — ist eine Apostolische Konstitution von Papst Johannes Paul II.. Die Konstitution vom 22. Februar 1996 legt die Vorgehensweise während der Sedisvakanz und des Konklaves fest. Ihr vollständiger Titel lautet Apostolische Konstitution Universi… …   Deutsch Wikipedia

  • Universi Dominici Gregis — Este artículo o sección necesita referencias que aparezcan en una publicación acreditada, como revistas especializadas, monografías, prensa diaria o páginas de Internet fidedignas. Puedes añadirlas así o avisar …   Wikipedia Español

  • Universi Dominici Gregis — is an Apostolic Constitution of the Roman Catholic Church issued by Pope John Paul II on February 22, 1996. It superseded Pope Paul VI s 1975 Apostolic Constitution, Romano Pontifici Eligendo . Universi Dominici Gregis ( the Lord s whole flock ,… …   Wikipedia

  • Pascendi Dominici Gregis — Pascendi oder mit vollem Titel Pascendi Dominici gregis ist eine Enzyklika Pius X. Sie wurde am 8. September 1907 kurze Zeit nach dem Dekret Lamentabili sane exitu des Sanctum Officium veröffentlicht, ist aber unabhängig von diesem entstanden.… …   Deutsch Wikipedia

  • Pascendi Dominici gregis — Pascendi oder mit vollem Titel Pascendi Dominici gregis ist eine Enzyklika Pius X. Sie wurde am 8. September 1907 kurze Zeit nach dem Dekret Lamentabili sane exitu des Sanctum Officium veröffentlicht, ist aber unabhängig von diesem entstanden.… …   Deutsch Wikipedia

  • Pastores gregis — (lat.: Die Hirten der Herde) heißt das nachsynodale Apostolische Schreiben von Papst Johannes Paul II. zum Thema: „Der Bischof – Diener des Evangeliums Jesu Christi für die Hoffnung der Welt“. Der 16. Oktober 2003 an dem er das Apostolische… …   Deutsch Wikipedia

  • Pascendi Dominici gregis — Pour les articles homonymes, voir Dominici. L encyclique Pascendi Dominici Gregis est une encyclique du pape saint Pie X, parue en 1907. Elle est sous titrée : Lettre encyclique du pape saint Pie X sur les erreurs du modernisme. L encyclique …   Wikipédia en Français

  • Pascendi Dominici Gregis — («Кормление стада Господня»)  папская энциклика обнародованная Папой Пием X, 8 сентября 1907 года. Содержание Папа осудил модернизм и целый ряд других принципов, описанных как «эволюционные», которые позволили изменять римско католическую… …   Википедия

  • Pascendi Dominici Gregis — was a Papal encyclical promulgated by Pope Pius X on 8 September 1907.The pope condemned Modernism, and a whole range of other evolutionary principles concerning Roman Catholic dogma. Pius X instituted commissions to cleanse the clergy of… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»